باسلام به دوستان عزیز...
از اینکه اینهمه منتظرتان گذاشتم و در عطش مطالب بنده بودید صمیمانه عذرخواهی می کنم!!
خب یکسال از مطلب قبلی من گذشت و دیدیم هیچ خبری نشد... نه توافقی نه گذشتی نه رحمی...
اصرار پشت اصرار که ما را تحریم کنند.. و این بی نوایان هم اصرار پشت اصرار که توافق کنند....
عبرت گرفتیم و باید بگیریم که دست روی زانوان خود بگذاریم و بلند شویم...
کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من... البته بعد از توکل و یاری خواستن از خداوند که غیور است و کسانی که بین او و خودشان واسطه قرار دهند را بر نمی تابد و به سرمنزل مقصود نمی رساند... شک نکنید...
باور کنیم اگر این شعار در لحظه لحظه زندگی ما جاری باشد... نه کسی می تواند به ما ظلم کند.. نه گرسنه ای بر جای می ماند... و نعمت بر مردم جاری می گردد...
باور کنید دودوتا چهارتاست نمی دونم چرا یک عده نمی فهمند... قبول دارید حرف من رو یا نه؟!
بیخود سیاسیش هم نکنیم که اگر ما چه می کردیم یا نمی کردیم چه نمی شد.... این شعار رو قبول دارید یا نه و اینکه ما اصلاً عملیش نمی کنیم...
به قول جناب میتینگ آنلاین در این مملکت که از نان خشک و فلز قراضه اش درآمد می توان کسب کرد.. گدایی یعنی چه برادر من؟!
پ ن: و فی اموالهم حق للسائل و المحروم... در اموال آنها حقی(نه لطف و کرم و منت و..!!!!) است برای در راه مانده و محروم... نمی دونم چرا حق خوری فقط برای بقیه بده برای ما خوب!!
از ماست که بر ماست
