باسلام به دوستان عزیز...
از اینکه اینهمه منتظرتان گذاشتم و در عطش مطالب بنده بودید صمیمانه عذرخواهی می کنم!!

خب یکسال از مطلب قبلی من گذشت و دیدیم هیچ خبری نشد... نه توافقی نه گذشتی نه رحمی...

اصرار پشت اصرار که ما را تحریم کنند.. و این بی نوایان هم اصرار پشت اصرار که توافق کنند....

عبرت گرفتیم و باید بگیریم که دست روی زانوان خود بگذاریم و بلند شویم...

کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من... البته بعد از توکل و یاری خواستن از خداوند که غیور است و کسانی که بین او و خودشان واسطه قرار دهند را بر نمی تابد و به سرمنزل مقصود نمی رساند... شک نکنید...

باور کنیم اگر این شعار در لحظه لحظه زندگی ما جاری باشد... نه کسی می تواند به ما ظلم کند.. نه گرسنه ای بر جای می ماند... و نعمت بر مردم جاری می گردد...

باور کنید دودوتا چهارتاست نمی دونم چرا یک عده نمی فهمند... قبول دارید حرف من رو یا نه؟!

بیخود سیاسیش هم نکنیم که اگر ما چه می کردیم یا نمی کردیم چه نمی شد.... این شعار رو قبول دارید یا نه و اینکه ما اصلاً عملیش نمی کنیم...

به قول جناب میتینگ آنلاین در این مملکت که از نان خشک و فلز قراضه اش درآمد می توان کسب کرد.. گدایی یعنی چه برادر من؟!

پ ن: و فی اموالهم حق للسائل و المحروم... در اموال آنها حقی(نه لطف و کرم و منت و..!!!!) است برای در راه مانده و محروم... نمی دونم چرا حق خوری فقط برای بقیه بده برای ما خوب!!

از ماست که بر ماست

با سلام..
فرانسه مذاکرات را بر هم زد.. این شوت ترین رئیس جمهور دنیا؟!!‌وای خدای من مضحکترین خبر سیاسی امسال بود که شنیدم..  به قول روحانی اینها بدون اجازه کدخدا نفس هم نمی شکند.. چه برسد به این غلط کاری ها...
این مذاکرات با هجمه سنگین رسانه ای داخلی و خارجی با یک کار سنگین دیپلملتیک به نشانه خیلی دیپلمات بودن این عزیزان! با دادهایی که ظریف بر سر جان کری می زند (وای خدای من! من و اینهمه خوشبختی محاله!!)با امتیاز نسبتاً‌خوبی که غرب به ایران می دهد به پایان می رسد تا زمینه ای شود برای تحولات سیاسی عمیقی که به واسطه اعتماد مردم به این تیم به دست آمده است... انتخابات مجلس... خبرگان و... وارونگی نظام به سمت تیم باصطلاح اعتدال؟!
کمی بدبینانه است ولی گزینه دیگری به فکرم نرسید...آینده همه چیز را روشن می کند.. ان ربک لبالمرصاد..

حسین یک درس بزرگ تر از شهادتش به ما داده است?..

نیمه تمام گذاشتن حج! و رفتن به سوی شهادت...

تا به همه حج گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مومنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که

 اگر امامت نباشد... اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسین نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا با خانه بت مساویست.

پ ن: متن بالا و پایین برای مرحوم شریعتی است که خداوند بر درجات اخرویش بیافزاید...همیشه وقتی از اون کسانی که در هنگام ترک اباعبدالله از مکه شاهد ماجرا بودند و همانطور به چرخیدنشان ادامه می دادند و مشغول ذکر خدا بودند! یاد می کنم خنده ای تلخ همراه با تاسف به سراغم میاید که دور چه می چرخید و که را عبادت می کنید... ای ای ای .. خیلی از ما حال امروزمون همینه... والبته حسین علیه السلام بیشترین یاران خاص را داشت در بین امامان و دلم بیشتر می گیرد وقتی یاد دیگر ائمه را می کنم که یاران خاصشان از عدد انگشتان یک دست هم کمتر بود.. و امام زمان مان.. نمی دانم!!

پ ن2: کفر و دین ، تعصب و تفرقه نیست. خیالبافی های بی درد و جدال بی دردان فیلسوف و صوفی نیست... کفر و دین، غی و رشد انسان است...

پ ن: هر چه منتظر شدیم دوستان به اصطلاح خودشان سکولار ما!.. نه برای قدردانی از مردمانی و مردانی که به عشق مذهب و دین و رهبرشان به مبارزه با دشمن پرداختند.. بلکه به عنوان حفظ یاد کسانی که برای پایندگی وطنمان از زن و فرزند و آسایش خود گذشتند و جان بر کف به مبارزه با خصم قدار رفتند دست به قلم ببرند و مطلبی هر چند کوتاه بنویسند.. نشد که بشود و بنویسند..
تا آنجایی که ما می دانیم سکولاریسم یعنی جدایی دین از سیاست.. اما نه جدایی سیاست از مردانگی و مردی و انصاف..

ضمیمه:

شـما حماسه سرودید و ما به نام شما

           فقط تــرانه ســرودیم، نـان درآوردیـــــم

بـــرای ایــن‌کــه بگوییــم با شما بودیـم

       چقـــدر از خـــودمان داستـان درآوردیـم

و آبــــــهای جــهان تا از آسیـــاب افتـاد

       قلم به دست شدیم و زبان درآوردیم ... 

داشتیم با پدر گرامیمان از باغ مان دیدن می کردیم و من چون آشنایی با محدوده باغ ها نداشتم ازش سوال می کردم این باغ مال ماست یا اینجا برای ماست.. و این کار رو به شوخی ادامه دادم و به هر باغی که می رسیدم این پرسش رو می کردم...
تا اینکه پدرم یک جمله ای گفت که هنوزم مو به تنم سیخ می کنه...
گفت: پسرجان! نوبت" ماست!
بدنم گُر گرفت.. رفتم تو زمین..

با خلق خدا مهربان باش.
از سخنان ناهنجار گرچه به مزاح باشد بر حذر باش.
خلاف مگو گرچه به مطایبت باشد.
از قسم خوردن هم اگر چه به راست، احتراز کن.
چو ایستاده ای دست افتاده گیر و تا می توانی نماز را در اول وقت به جای آر  .

انسان بیدار همواره کشیک نفس می کشد و پاسبان حرم دل است و واردات و صادرات دهان خود را می پاید و دار هستی را کارخانه ای بزرگ می یابد که با عمّال بیشمار " و ما یعلم جنود ربک الا هو" دست هم گرفته در کارند تا انسان بسازند و از عالمی تحویل به عالم دیگر دهند و می گوید که مروت نباشد که کفران شود و جبران نشود  .

از شاه اولیا امیرالمومنین علی (ع) سوال کردند که وجود چیست؟ گفت  :
به غیر وجود چیست؟

اما در باب شیوه پسندیده سکوت، حق است که   :
هر که را اسرار حق آموختند    * مُهر کردند و دهانش دوختند

هر که خاموش شد گویا شد.
هر که چشم سر بست بینا شد.
هر که مراقب است سرور است. چه این که کلید نیکبختی در مشت اوست و نگین پیروزی در انگشت او.

قیامت با توست نه در آخر طول زمانی. رسول الله (ص) به قیس ابن عاصم فرمود: "ان مع الدنیا آخره" .

از ماه شعبان که میقات شهر الله است، غسل توبه کن و لباس وفا و ولا از دل و جان محرم شو و از صمیم قلب لبیک گو و در خویشتن سفری کن و گرد کعبه عشق طواف کن که دستی از غیب برون آید و کاری بکند.

در روز، مشغله و آمد و شد و اسباب انصراف انسان بسیار زیاد است، بخلاف شب که هنگام آرامش قوله سبحانه: " انا سنلقی علیک قولا ثقیلا ان ناشئه الیل هی اشد و طئا و اقوم قیلا ان لک فی النهار سبحا طویلا". لذا اذکار و اوراد و خلوت را در شب تاثیری خاص است که در روز نیست، به خصوص در ثلث آخر لیل.

اهل الله گفتند که هیچ نوع از انواع اذکار و عبادات در ترقی درجات و مقامات معنوی کلمه طیبه "لا اله الا الله" ندارد. از این روی رسول خدا (ص) فرمود: " کل حسنه یعملها الرجل توزن یوم القیامه الا شهاده لا اله الا الله فانها لا توضع فی المیزان و وضعت السماوات و الارضون السبع و ما فیهن کان لا اله الا الله ارجح من ذلک" به پارسی این که: در روز رستاخیز هر کار نیک سنجیده شود جز گواهی دادن به لا اله الا الله که آن را در ترازو ننهند چه اگر در ترازو رود، آسمان ها و زمین های هفتگانه با وی برابری نکنند. کنایه از این که ثواب این کلمه را نهایت نبود و به شمار نیاید و هیچ چیز هم سنگ او نگردد.

در این اوان که بحمدالله با " لا اله الا الله" محشوری ، خوش آن که با دوست، حشر علی الدوام دارد. حبیبا همت بلند دار و از کمال اخلاص:
دوست بگو دوست بگو دوست دوست * تا نگری هر چه بُود اوست اوست

 برگرفته از سخنان علامه حسن زاده آملی مد ظله العالی

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم …
گفتی: فانی قریب
        من که نزدیکم (بقره/186)

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم… کاش می‌شد بهت نزدیک شم …
گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خفیة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال
    هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف/205)

گفتم: این هم توفیق می‌خواهد!
گفتی: ألا تحبون ان یغفرالله لکم
     دوست ندارید خدا ببخشدتون؟! (نور/22)

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی …
گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
     پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید (هود/90)

گفتم: با این همه گناه… آخه چیکار می‌تونم بکنم؟     
گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
     .:: مگه نمی‌دونید خداست که توبه رو از بنده‌هاش قبول می‌کنه؟! (توبه/104)

گفتم: دیگه روی توبه ندارم ...
گفتی: الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب
      (ولی)خدا عزیزه و دانا، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/2-3 )

گفتم: با این همه گناه، برای کدوم گناهم توبه کنم؟ 
گفتی: ان الله یغفر الذنوب جمیعا
     خدا همه‌ی گناه‌ها رو می‌بخشه (زمر/53) 

گفتم: یعنی بازم بیام؟ بازم منو می‌بخشی؟
گفتی: و من یغفر الذنوب الا الله
    به جز خدا کیه که گناهان رو ببخشه؟ (آل عمران/135)

گفتم: نمی‌دونم چرا همیشه در مقابل این کلامت کم میارم! آتیشم می‌زنه؛ ذوبم می‌کنه؛ عاشق می‌شم! …  توبه می‌کنم
گفتی: ان الله یحب التوابین و یحب المتطهرین
    خدا هم توبه‌کننده‌ها و هم اونایی که پاک هستند رو دوست داره (بقره/222)

ناخواسته گفتم: الهی و ربی من لی غیرک     
گفتی: الیس الله بکاف عبده
    خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر/36)

گفتم: در برابر این همه مهربونیت چیکار می‌تونم بکنم؟
گفتی:یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما
ای مؤمنین! خدا رو زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هاش بر شما درود و رحمت می‌فرستن تا شما رو از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیارن . خدا نسبت به مؤمنین مهربونه (احزاب/41-43)