حسین یک درس بزرگ تر از شهادتش به ما داده است?..

نیمه تمام گذاشتن حج! و رفتن به سوی شهادت...

تا به همه حج گزاران تاریخ، نمازگزاران تاریخ، مومنان به سنت ابراهیم، بیاموزد که

 اگر امامت نباشد... اگر رهبری نباشد، اگر هدف نباشد، اگر حسین نباشد و اگر یزید باشد، چرخیدن بر گرد خانه خدا با خانه بت مساویست.

پ ن: متن بالا و پایین برای مرحوم شریعتی است که خداوند بر درجات اخرویش بیافزاید...همیشه وقتی از اون کسانی که در هنگام ترک اباعبدالله از مکه شاهد ماجرا بودند و همانطور به چرخیدنشان ادامه می دادند و مشغول ذکر خدا بودند! یاد می کنم خنده ای تلخ همراه با تاسف به سراغم میاید که دور چه می چرخید و که را عبادت می کنید... ای ای ای .. خیلی از ما حال امروزمون همینه... والبته حسین علیه السلام بیشترین یاران خاص را داشت در بین امامان و دلم بیشتر می گیرد وقتی یاد دیگر ائمه را می کنم که یاران خاصشان از عدد انگشتان یک دست هم کمتر بود.. و امام زمان مان.. نمی دانم!!

پ ن2: کفر و دین ، تعصب و تفرقه نیست. خیالبافی های بی درد و جدال بی دردان فیلسوف و صوفی نیست... کفر و دین، غی و رشد انسان است...